Koncentracja to zdolność skupienia myśli tak, by były nakierowane na jedną tylko kwestię. W procesie uczenia się należy unikać sytuacji, w których poświęcamy uwagę dwóm rzeczom jednocześnie. Na zdolność koncentracji fatalnie wpływa praca pod presją czasu, problemy, konflikty, lęki, jak i czynniki zewnętrzne (hałas, bałagan). Skupieniu sprzyja przyjemna atmosfera, dlatego miejsce do nauki powinno być miłe i przytulne, ale też uporządkowane i wyposażone we wszystko, czego możemy potrzebować do nauki.

Nauka będzie łatwiejsza, jeśli będziemy trzymać się ustalonych metod: zaczynamy od zadań łatwych, ustalamy kolejność prac, dbamy o to, by przedmiotów podobnych nie uczyć się jeden po drugim. Zdolność koncentracji najłatwiej poprawić dzięki świadomemu wykorzystaniu technik relaksacyjnych. Pozwalają one złagodzić stres, przywrócić spokój i wewnętrzna harmonię. Należy pamiętać, że najlepszym sposobem na relaks i regenerację jest sen.

Ludzki mózg ma dwie półkule. Od tego, która z nich ma przewagę, zależy sposób, w jaki jest nam najłatwiej przyswajać wiedzę. Lewa półkula odpowiada za rozwiązywanie problemów matematycznych, zadania językowe i tworzenie pojęć. To ona umożliwia nam logiczne myślenie i zdolność do kojarzenia faktów. Prawa półkula odpowiada za odczuwanie emocji i orientację przestrzenną. Odpowiada za myślenie całościowe, intuicyjne i obrazowe. Osoby, u których ta część mózgu dominuje, są zazwyczaj bardzo pomysłowe i twórcze, nierzadko uzdolnione artystycznie i zaliczają się do tzw. „wzrokowców”.

Jeśli w procesie nauki wykorzystujemy wciąż jedna i tę sama półkulę, zgromadzone informacje z czasem przepadną. Współpracę obu półkul można stymulować poprzez ćwiczenia fizyczne. W mózgu muszą powstać nowe szlaki.

Na naukę należy zarezerwować sobie odpowiednio dużo czasu , a następnie regularnie powtarzać to, czego się nauczyliśmy. Dzięki temu nowo powstałe struktury w mózgu będą mogły się utrwalić. Spróbujmy ustalić, jaki typ uczenia się prezentujemy, a więc jakimi zmysłami chłoniemy wiedzę najszybciej i najskuteczniej. Jednocześnie starajmy się wykorzystywać również mniej rozwinięte kanały zmysłowe np. jeśli należymy do wzrokowców – słuchajmy np. obcojęzycznych kanałów telewizyjnych. Do regularnych powtórek przed sprawdzianami dobrze jest przygotować sobie fiszki, umożliwi to nam kontrolę tego, co już umiemy.

Tryb i techniki nauki należy dostosować do tematyki i formy, w jakiej nasza wiedza będzie sprawdzana. Uczyć się można na wiele sposobów – samemu, w grupie, po cichu, na głos, aktywnie uczestniczyć w zajęciach lub opracowując notatki. Najważniejsze jest, by zawsze uwzględniać rodzaj materiału do przyswojenia, ramy czasowe, typ egzaminu, a także własne predyspozycje i upodobania.

Na potrzeby pracy w grupie sprawdzają się zbiorowe dyskusje o uporządkowanym przebiegu, burza mózgów, technika 635, brainwriting czy gry kreatywne. Dawajmy upust emocjom, które rodzą się w trakcie nauki. Łączmy poznawanie faktów z tym, co znamy z własnego doświadczenia.

Cicha nauka jest wskazana przy sporządzaniu wszelkiego rodzaju opracowań pisemnych. Uczenie się na głos to dobre rozwiązanie w sytuacji, gdy nową wiedzę chcemy później wykorzystać ustnie. Dzielmy całość pracy na mniejsze partie. Po 30-45 minutach zróbmy 5 minut przerwy. Po dwóch godzinach pracy umysłowej dobrze jest zrobić minimum godzinną przerwę. Starajmy się jak najczęściej brać aktywny udział w lekcjach. Uzyskamy wówczas odpowiedzi na nasze pytania i będziemy mogli ocenić, czy wszystko zrozumieliśmy. Próbujmy jak najszybciej kojarzyć nowe informacje z tym co już wiemy. Wszędzie, gdzie to możliwe starajmy się znaleźć przykłady praktycznego zastosowania zdobywanej wiedzy.

Jedną z najstarszych technik zapamiętywania określa się mianem mnemotechniki. Opiera się ona na przekonaniu, że wspomnienia mogą być przywołane przez inne wspomnienia lub spontaniczne. Mówi się o „kotwiczeniu” w mózgu określonej wiedzy. W ten sposób można zapamiętać bardzo dużo danych, które później będziemy mogli przywołać w danej kolejności.

Metoda umiejscowienia jest idealna w sytuacji, gdy mamy zapamiętać cały szereg pojęć np. najważniejszych punktów do dłuższych przemówień. Metoda łańcuchowa polega na „opakowaniu” partii materiału w małe opowiadanie. Metoda historyjek obrazkowych to zastępowanie abstrakcyjnych symboli obrazkami, a potem połączenie w historyjkę. W ten sposób możemy nauczyć się trwale zapamiętać nawet dłuższe kombinacje liczb i symboli.

 

Opracowała

Anna Jankowska

Grupa dla rodziców dzieci niepełnosprawnych to zajęcia dla rodziców posiadających potrzebę zdobywania i poszerzania wiedzy oraz  umiejętności z zakresu wychowania dziecka, rozumienia dziecka niepełnosprawnego, lepszego radzenia sobie z stresem. Rodzice na zajęciach mają okazję do dzielenia się własnymi doświadczeniami. Celem zajęć jest wymiana informacji na temat sposobów radzenia sobie z dzieckiem niepełnosprawnym i zdobywanie nowych kompetencji rodzicielskich. Realizacja przyjętych działań powoduje uzyskanie dużego wsparcia w wychowaniu dziecka niepełnosprawnego.

Grupa dla rodziców ma spotkania 1 raz w miesiącu i trwa 2 godziny. Program zajęć zakłada w pierwszej części treści wykładowe prezentowane przez psychologów, następnie dyskusję na forum uczestników zajęć.

Proponowana tematyka spotkań:

  1. Świadomość rodzica w relacji z dzieckiem niepełnosprawnym.
  2. Behawioralne metody radzenia sobie z zachowaniami niepożądanymi.
  3. Znaczenie poprawnej komunikacji w kontakcie dziecko-dorosły.
  4. Radzenie sobie z emocjami w sytuacjach trudnych wychowawczo.
  5. Budowanie poczucia wartości u dziecka.
  6. Rozwiązywanie konfliktów w rodzinie.
  7. Metody zwiększania motywacji do zachowań pożądanych u dziecka tj. do nauki, samodzielności, dyscypliny i in.
Skip to content